Thursday, March 26, 2009

Episode 114 - Jagged Little Pill

Την εποχή των Take That, των Backstreet Boys και των Spice Girls, η υποφαινόμενη κατά τους εφηβικούς και ανέμελους της χρόνους, ανακάλυψε την Alanis Morissette…

H Alanis Morissette και συγκεκριμένα ο δίσκος της Jagged Little Pill αποτέλεσε ένα από τους πρώτους μου μουσικούς ‘έρωτες’, κυρίως γιατί την ανακάλυψα τυχαία και δεν μου την πρότεινε κανείς. Αυτό το λέω γιατί έχοντας την παρουσία ενός μεγαλύτερου αδερφού στο σπίτι ήδη είχα ακούσει από αυτόν τους Nirvana, τους Guns N’ Roses και τους Queen, αλλά επειδή δεν ήθελα να παραδεχτώ δημόσια ή τουλάχιστον να το δείξω και πολύ το πόσο τον αντίγραφα και τον ακολουθούσα σε ότι έκανε (μέχρι και μπάσκετ και φόρμουλα 1 παρακολουθούσα), το ότι ανακάλυψα και κάτι που ήταν τελείως ‘δικό’ μου, είχε ιδιαίτερη σημασία…

Πριν λίγο καιρό σε μια αναλαμπή καθαριότητας, έπεσε στα χέρια μου το συγκεκριμένο CD, σκονισμένο και ξεχασμένο μαζί με άλλες μουσικές αναζητήσεις. Άφησα το ξεσκονόπανο, το έβαλα στο CD player, έβαλα αρκετά δυνατά την ένταση, άναψα και ένα τσιγάρο και κάθισα να το απολαύσω… (ναι, ναι το ξέρω, αφορμή βοήθα να μην καθαρίσω!)

Ξεφύλλισα και το βιβλιαράκι με τους στίχους – τσαλακωμένο και φθαρμένο από τις εκατοντάδες φορές που το κράτησα και τραγουδούσα, που το μελετούσα λέξη προς λέξη προσπαθώντας να καταλάβω επακριβώς τι θέλει να πει, ή έστω να φτιάξω στο μυαλό μου ένα σενάριο που να ανταποκρίνεται στο κάθε τραγούδι…

Θυμήθηκα που καθόμουνα με τις ώρες κλειδωμένη στο δωμάτιο μου και χανόμουνα στον κόσμο μου με soundtrack το συγκεκριμένο δίσκο… Θυμήθηκα πόσο θαύμαζα τη θυμωμένη εικοσάχρονη περσόνα της Alanis και αυτά που έλεγε αλλά και πώς τα τραγουδούσε… Θυμήθηκα που εκστασιαζόμουνα με τις διφωνίες – τριφωνίες που έκανε… Θυμήθηκα που προσπαθούσα να τις μιμηθώ ανεπιτυχώς… Θυμήθηκα όταν μου είχαν πει κάποτε στο σχολείο ότι πέθανε η Alanis (ακόμα δεν ανακάλυψα γιατί και πώς βγήκε η φήμη αυτή, και η λέξη google τότε ήταν άγνωστη ακόμα) και ανακήρυξα επίσημο πένθος για δύο εβδομάδες φορώντας όλη μέρα μαύρα ρούχα…

Προσπάθησα να θυμηθώ και να αναλογιστώ τι άτομο ήμουν τότε… Γεμάτο όνειρα και φιλοδοξίες, όλος ο κόσμος στα πόδια μου να με περιμένει να τον κατακτήσω… Όλο όρεξη και ενέργεια να κάνω τα πάντα, να μάθω τα πάντα, και στη διάθεση μου όσος χρόνος θέλω… Πάντα με ένα χαμόγελο και με πολύ κέφι… Όλα να μου φαίνονται απλά, όλα τα εμπόδια προσπελάσιμα και όλες οι δυσκολίες βατές… (μάλλον δεν πέρασα και τόσο επώδυνη εφηβεία, την έζησα πιο μετά – μετά τα 19 - με καθυστέρηση και πολλαπλάσια!!)

Γενικά δεν είμαι άτομο που κολλάει με τα φαντάσματα του ίδιου της του εαυτού – να αναπολώ δηλαδή παλιές χαμένες δόξες, ανέμελες ευτυχισμένες μέρες και να μοιρολατρώ για το τι ήμουν και πως έγινα… Και από τον καιρό που ήμουν τελειόφοιτη μισούσα το τραγούδι ‘τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα’, ήμουν της ιδέας ότι τα καλύτερα έρχονται, σιγά τα μαθητικά τα χρόνια…

Με αφορμή λοιπόν το Jagged Little Pill και όλες τις συνειρμικές σκέψεις που μου γέννησε, εκείνη τη μέρα αντί να καθαρίσω, κατέληξα στο εξής (και δεν ισχυρίζομαι ότι λέω και κάτι πρωτότυπο): καλό είναι κάποτε να σκαλίζω εις τα ενδότερα μου, να βρίσκω αυτόν τον χαμένο έφηβο Εαυτό, να του λέω ένα γεια αλλά και ένα συγνώμη που τον αμελώ, να τον παίρνω απ’ το χέρι και έστω για λίγο να τον βγάζω ‘έξω’ για σεργιάνι στο παρόν...





6 comments:

  1. από τα αγαπημένα μου.. νομίζω θα το ξεθάψω και εγώ και να το εντάξω στα του αυτοκινήτου...

    έχεις φυσικά ακούσει και το "secret" accapella track στο τέλος τέλος του CD ναι?

    ReplyDelete
  2. Λατρεύω αυτό το δίσκο...

    Κι εγώ επίσης έζησα την εφηβεία μου μετά τα 19. Νομίζω ακόμα τη ζώ.

    Και συμφωνώ για τα μαθητικά τα χρόνια. Σιγά!

    Πάω να βρώ το δίσκο να τον ακούσω!

    ReplyDelete
  3. @Demetris: εννοείται ότι το έχω ακούσει, και θυμάμαι ακριβώς πως ξεκινά στο 5'12'' !!

    @Κουνούπι: Χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη που βιώνω 'καθυστερημένη' εφηβεία χεχεχε!

    Καλή ακρόαση και στους δύο σας!!

    ReplyDelete
  4. Καθυστερημένη εφηβεία.. χμμ
    Δεν πρόσεξες φαίνεται τί έχω γράψει πάνω στην κεντρική εικόνα του βλογ μου :P :P

    ReplyDelete
  5. Απίθανη πραγματικά η Alanis. Δε θυμάμαι τον τίτλο της ταινίας που έπαιξε το ΘΕΟ! Από τότε που την είδα πάντα σκεφτόμουν ότι αυτός που έκανε την ανάθεση ρόλοων ήταν πολύ έξυπνος!

    ReplyDelete
  6. @Demetris: :) Το είχα προσέξει και πιο παλιά απλά τώρα μου διέφυγε!

    @Theopemptou: Καλοσώρισες! Η ταινία λέγεται Dogma και πρωταγωνιστούν ο Mat Damon και ο Ben Affleck σε σκηνοθεσία του Kevin Smith :)

    ReplyDelete