Episode 110 - Work untill you drop!

Πάρα πολλές φορές όταν φίλοι μου λένε πως τους πνίγει το ένα ή το άλλο, ότι δεν είναι καλά, ότι είναι πληγωμένοι - σε κατάθλιψη - προβληματισμένοι κτλ κτλ τους λέω το κλισέ να το ρίξουν στη δουλειά. Και λέγοντας δουλειά δεν εννοώ απαραίτητα να είσαι στο οποιοδήποτε γραφείο όλη μέρα, αλλά γενικά να φροντίζεις να έχεις μια γεμάτη μέρα από διάφορες δραστηριότητες... Οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα δε θα σου επιτρέπουν να υπερ-αναλύσεις - πολλές φορές και άσκοπα - αυτό ή και αυτά που μπορεί να σε 'ρίχνουν'... Και εν τέλει η 'λύση' μπορεί να έρθει χωρίς να το καταλάβεις...

Αλλά όπως λέν πολλοί "Δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτες" (ή κάπως έτσι τελοσπάντον)...

Αποδεδειγμένα πια, η εργασιοθεραπεία κάνει σε μένα πάρα πολύ καλό... Το πρόβλημα είναι ότι ενώ το ξέρω και το προτείνω, δεν το εφαρμόζω εξ αρχής στον ίδιο μου τον εαυτό όταν βρίσκεται σε μια χαώδη διανοητική κατάσταση... Και το τελευταίο διάστημα είναι κάπως έτσι... Χωρίς να συμβαίνει κάτι το συγκλονιστικό - που μπορεί και αυτό από μόνο του να είναι πρόβλημα - άρχισαν για άλλη μια φορά οι διάφοροι 'δαίμονες' μου να με κυριεύουν... 'Δαίμονες' σε όλα τα επίπεδα, άλλοι ηλίθιοι και ανούσιοι, άλλοι βαθιά υπαρξιακοί και ψυχοφθόροι, άλλοι επιπόλαιοι και άλλοι σοβαροί... (περαιτέρω ανάλυση των 'δαιμόνων' πιθανότατα σε μελλοντικό επεισόδιο)

Έπρεπε όμως να φτάσω στον πάτο για να να θυμηθώ την ίδια μου τη 'συνταγή'... Και όταν λέω πάτος, εννοώ panic attack... Πρώτη φορά μου έτυχε.. Ξαφνικά δεν μπορούσα να αναπνεύσω, το στομάχι μου χοροπηδούσε, ταχυπαλμία, ακατάπαυστα δάκρυα και ότι άλλο συμπεριλαμβάνει το μενού... Έτσι ξαφνικά, μέσα από ηλίθια αφορμή (so typical), νάτα όλα εκεί έξω...

Εδώ και λίγες μέρες το'χω ρίξει στη δουλειά... Κοιμάμαι σε δόσεις τετραώρων σε ακανόνιστες ώρες, σχεδόν όλη μέρα στο σπίτι και τακτοποιώ τις εκκρεμότητες μου... Εργασίες για τη σχολή, εξωτερικά projects, διάβασμα επί τούτων, εκμάθηση καινούριων προγραμμάτων... Η τηλεόραση κλειστή, τα τηλεφωνήματα πιο σύντομα, αποφυγή οποιασδήποτε ψυχοαναλυτικής - παραλυτικής συζήτησης... Δεν μπορεί, σε κάποια φάση θα έρθει και η 'θεία επιφοίτηση' (λέγε με έμπνευση)...

Δημιουργία, άτιμη και ψυχοβγάλτρα... Πάλι με διέλυσες...

Maybe next time I'll be wiser... Or maybe that's the only path to reach you...