Sunday, February 8, 2009

Episode 104 - The One-Eyed King

'Ολοι λίγο πολύ έχουμε ακούσει την εξής ατάκα: ''Στους τυφλούς, βασιλεύει ο μονόφθαλμος''... 'Ετσι ακριβώς νιώθω πολλές φορές για τον ίδιο μου τον εαυτό... Και το εννοώ με όλη του την αρνητική σημασία...

Τι και αν στο σχολείο είχα πάντα άριστους βαθμούς, τι και αν και στις σπουδές τα πήγαινα καλά, τι και αν πολλοί μου λένε πόσο έξυπνη είμαι, τι και αν στο trivial μπορεί να απαντώ πέντε-έξι ερωτήσεις παραπάνω από τους υπόλοιπους, τι και αν λύνω IQ τεστ για την πλάκα μου, τι και αν μπορώ να συζητήσω για ποικίλα θέματα, τι και αν δίνω συμβουλές σε φίλους και ούτω καθεξής... Ε και τι έγινε;

Δεν είναι πως δεν αναγνωρίζω στον εαυτό μια ας την πούμε μικρή δόση ευφϋίας... Ναι μπορώ να επεξεργαστώ σχετικά γρήγορα διάφορα δεδομένα που λαμβάνω, ναι μπορώ να κάνω αρκετά πράγματα καλά, ναι μπορείς να με ρίξεις όπου θέλεις σε μια πόλη του κόσμου και να μην χαθώ (πολλοί φίλοι μου με φωνάζουν GPS!)... Αλλά το χειρότερο από όλα είναι πως ενώ πια έχω αναγνωρίσει στον εαυτό μου πως έχει κάποιες δυνατότητες και άμα θελήσει κάτι το μπορεί, είναι πως εντέλει δεν κάνω τίποτα, απολύτως τίποτα... Ή τουλαχίστον δεν κάνω τίποτα από όλα αυτά που λέω στον εαυτό μου πως μπορεί και πρέπει να κάνει...

Τις προάλλες βρέθηκα με ένα φίλο για ποτό και λέγαμε όλα τα συνηθισμένα και τα κοινότοπα: περί -ανύπαρκτων- γκομενικών, περί φίλων και γνωστών, περί ανέμων και υδάτων... Σε κάποια φάση γυρνάει ο φίλος και μου λέει: ''Ξέρεις κάτι; Ποτέ δεν πρόκειται να βρεις γκόμενο... Είσαι πολύ έξυπνη και δεν θα βρεις κάποιον που να είναι πιο έξυπνος σου"... Εκνευρίστηκα... Όχι τόσο στο ενδεχόμενο ότι εγώ ποτέ δε θα βρω γκόμενο, αλλά στο ότι με θεωρούσε τόσο έξυπνη και επομένως και πολύ πιο έξυπνη και από τον ίδιο... "Μην ακούω μαλακίες" απάντησα, "τι πάει να πει είμαι έξυπνη... Σκατά έξυπνη είμαι"... Και συνεχίζει ο φίλος: "Όχι, είσαι είσαι. Και η φίλη μας η ΤΑΔΕ όπου σταθεί και όπου βρεθεί σε επαινεί ότι ξέρεις πολλά πράγματα, σε σέβεται και σε εκτιμά πάρα πολύ"... Και μετά άρχισα τον εξής μονόλογο: "ΤΙΠΟΤΑ δεν ξέρω... Γιελιέστε όλοι σας οικτρά... Επειδή δηλαδή μπορεί να έχω μια-δυο γενικές γνώσεις περισσότερες από εσάς; 'Αχρηστες πληροφορίες κουβαλώ, τίποτα το ιδιαίτερο... Και αν από αυτό κάθεσαι τώρα και κρίνεις, τότε κρίμα, γιατί υποτιμάς και τον ίδιο σου τον εαυτό... Όλοι έχουμε κάποιες δυνατότητες και ικανότητες, σημασία έχει να τις καλλιεργείς και να τις εκμεταλλεύεσαι στα άκρα τους, αυτό είναι εξυπνάδα... Με αυτά που έχεις, να προοδεύεις και όχι να τα χαραμίζεις... Γιατί εγώ στο κάτω κάτω έτσι νιώθω για τον εαυτό μου, ότι δεν τον ΄τρέφω΄ αρκετά, ότι είμαι πολύ τεμπέλα και αυτό μόνο ως βλακεία μπορώ να το αντιληφθώ... Αυτό είμαι, μια τεμπέλα, που χρόνια τώρα απλά σκέφτεται και αναλογίζεται τι μπορεί και τι θέλει να κάνει... Κάθε χρόνο η ίδια λίστα και τίποτα να μη σβήνεται από αυτήν... Λίστες από βιβλία, λίστες από ταινίες, λίστες από ταξίδια, λίστες από χόμπυ, λίστες από μουσικές, λίστες που μένουν λίστες και δε γίνονται πράξεις... Ξέρεις πόσο πιο καλλιεργημένοι και έξυπνοι υπάρχουν εκεί έξω; Σκέφτηκες ποτέ ότι απλά αυτοί μπορεί να μη με καταδέχονται, να αντιλαμβάνονται πόσο επιφανειακά μπορεί είναι κάποια πράγματα που άλλοι θεωρούν βαθιά;''... Σιωπή κάποιων δευτερολέπτων, μια γουλιά απ' το κρασί μας, ανάβουμε και από ένα τσιγάρο... "Δεν είναι πολύ συμπαθητικό το μαγαζάκι που ήρθαμε;" συνεχίζει ο φίλος και κάπου εκεί είπα να μη το συνεχίσω άλλο παρά μόνο να αλλάξω και εγώ ρότα μαζί του..."Καλό είναι, μου αρέσει πολύ και εκείνη η αφίσα, απορώ που την βρήκαν..."

Από εκείνο το βράδυ, η ατάκα του μονόφθαλμου βασιλιά με στοιχειώνει, στροβιλίζει στο μυαλό μου συνεχώς... Έρχεται σαν παραμύθι, έρχεται σαν ποιήμα, έρχεται σαν σκηνή από ταινία, έρχεται σαν τραγούδι που ροκάρει μες στο μυαλό μου...

Here he comes - there he is - oh praise his name and raise your hands - for we the blind, for Him we sing - the One-Eyed King it's all we see

The One-Eyed King just smiles and nods - inside his mind he burns and rots - for them a King, for him a man - a one-eyed man who craves an eye - the one he lost or never had - oh look, he knows just where to find - but what a loss! - in the land of the blind he sleeps and rolls

Με αυτό το post ελπίζω έστω για λίγο να ξορκίσω τους δαίμονες μου... Κάποια μέρα ίσως και ξυπνήσω...



9 comments:

  1. (!?) Εν θα μπορούσα να συμφωνήσω παραπάνω...

    ReplyDelete
  2. sorry about that, απλά πάτησα δημοσίευση κατά λάθος πριν καν το γράψω... :)

    ReplyDelete
  3. Πολύ σωστά τα λες. Κάποτε το συνειδητοποίησα τζαι γω τούτο που λες για τις λίστες.
    Που τότε έμαθα να παίζω κιθάρα τζαι μερικά άλλα όργανα, είδα άπειρες ταινίες τζαι προσπαθώ να διαβάζω ότι πέσει στα χέρια μου. Κάμνω κάτι δηλαδή για να αξιοποιήσω τον εγκέφαλο που μου δόθηκεν..

    Εν γεγονός όμως τζείνο που λεει ο φίλος σου τζαι κακώς,νομίζω, του θύμωσες. Οι άντρες φοβούνται τις έξυπνες-πετυχημένες-πουπιάννειτοσχέριτους-δυναμικές-ανεξάρτητες γυναίκες.
    Κυρίως οι κομπλεξικοί.

    Καλή σου μέρα:)

    ReplyDelete
  4. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  5. Δεν νιώθεις όμως κάποτε πως όσα και αν διαβάσεις - δεις - μάθεις - ακούσεις ότι ποτέ στην ουσία δεν θα προλάβεις να τα μάθεις όλα; Αλλά μην με ακούεις και πολύ, είμαι σε φάση αρνητικής ενέργειας, θα μου περάσει σε λίγες μέρες !
    Thanx again για το Power of Art, είδα ήδη 4 επεισόδια, μου άρεσε πολύ, το πρότεινα και σε άλλους...
    Και κάτι τελευταίο: και τις δύο φορές που μου έκανες comment, έκανες και τις δυο φορές remove post... Μου κινησες την περιέργια,τι να κρύβεται άραγε πίσω από τα χαμένα posts! είναι κατά λάθος, είναι σκόπιμο, είναι some kind of a signature ??? Just kidding !! :)

    ReplyDelete
  6. χαχα
    Τίποτα δεν κρύβεται πίσω από τα μυστηριώδη removals. Απλά ξεχνώ να κάμω Subscribe στο αρχικό μου σχόλιο και γράφω(σβήνω) μιαν τελεία πατώντας Subscribe:Ρ

    Να τα μάθουμε όλα αποκλείεται αλλά μπορούμε να καλλιεργήσουμε εκείνα που ξέρουμε και να αφήσουμε το στίγμα μας σε τούτη τη γη. Άλλοι σε προσωπικό επίπεδο και άλλοι σε ..παγκόσμιο:)

    Αφού σου άρεσε το Power of Art να σου συστήσω και το Light Fantastic επίσης από BBC:)

    ReplyDelete
  7. Γιατί να μην δίνεις έστω το παραμικρό credit στον εαυτό σου; Ξέρεις.. πολλές φορές όταν δεν εκτιμας τις πολλές πτυχες του εαυτού σου, σε εμποδίζει απο το να πετύχεις πραγματικά.

    Αν αξίζεις να έχεις έναν καλό, έξυπνο γκόμενο στη ζωή σου, επιδίωξέ το. Και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα.

    ReplyDelete
  8. @Terra Incognita: Ευχαριστώ και πάλι για το recomendation

    @Unshaved Bastard: Δεν είναι ότι δεν δίνω κανένα credit στον εαυτό μου, αλλά και αυτά που δίνω νιώθω πως ποτέ δεν είναι αρκετά...Anyway το θέμα δεν ήταν όμως για το κατά πόσο θα βρω γκόμενο ή όχι αλλά το ότι νιώθω πολλές φορές ότι επαναπαύομαι σε αυτό που είμαι χωρίς να προσπαθώ να βελτιώσω - εμπλουτίσω περαιτέρω τον εαυτό μου... κάπως έτσι τελοσπάντων...

    Ευχαριστώ και πάλι και τους δύο που μπήκατε στον κόπο να με διαβάσετε αλλά και να με σχολιάσετε :) Ως αρχάρια στον blogging, είναι ένα περίεργο αλλά και ευχάριστο αίσθημα !

    ReplyDelete
  9. thekkiou. story of my life.

    3ereis lista me kopelloudkia pou exo na vaftiso gia na tous "ftiso"?

    alla...en mporo na nio8o oti i am missing out from this world.

    pou tin imera pou akousa to term 'homo universalis' alla3an ta fota mou.

    ReplyDelete